2 czerwca br. w Cottbus (Dawna Fabryka Płótna Żaglowego/ Alte Segeltuchfabrik) zostanie otwarta kolejna już wystawa z cyklu „Hommage à Jan Buck (II): WIDZIELIŚMY MIEJSCE” zrealizowana w ramach projektu naukowo-badawczego Instytutu Sztuk Wizualnych Uniwersytetu Zielonogórskiego. Będzie ją można oglądać do 27 sierpnia br.
Na wystawie zobaczymy prace artystów z Uniwersytetu Zielonogórskiego: Pawła Andrzejewskiego, Cezarego Bednarczyka, Kacpra Będkowskiego, Andrzeja Bobrowskiego, Radosława Czarkowskiego, Piotra Czecha, Katarzyny Dziuby, Joanny Fuczko, Magdaleny Gryski, Mirosława C. Gugały, Jarka Jeschke, Konrada Juścińskiego, Pauliny Komorowskiej-Birger, Marka Lalko, Alicji Lewickiej-Szczegóły, Liwii Liteckiej, Jarosława Łukasika, Maryny Mazur, Anny Owsian, Katarzyny Smugarzewskiej i Piotra Szurka.
Kuratorami wystawy są dr Lidia Głuchowska i dr hab. Radosław Czarkowski, prof. UZ.
Wystawa w Dawnej Fabryce Płótna Żaglowego w Chociebużu jest drugą z serii ekspozycji w Polsce i w Niemczech – po wystawie „Hommage à Jan Buck (I): ŻYLIŚMY JUTRO” w muzeum – Zakładzie Energetycznym w Knappenrode, na które każdorazowo artyści-dydaktycy z Instututu Sztuk Wizualnych w Zielonej Górze przygotowują nowe prace. Część z prezentowanych obecnie, to instalacje i obiekty o charakterze site specific. Inne odnoszą się do przestrzeni fizycznej i mentalnej, w tym aury regionu przygranicznego oraz terenów migracji i wymiany ludności. Tytułowe „miejsce” rozumiane jest niekiedy jako to osobiste – związane z indywidualnymi wspomnieniami, jak dom – niegdyś zamieszkiwany przez „innych” czy będący symbolem bezpieczeństwa, ale i wyobcowania. Kiedy indziej stanowi ono odniesienie do zbiorowej pamięci oraz geopolitycznych uwarunkowań – naturalnych, sztucznych i zmieniających się granic.
Obecna prezentacja jest też echem doświadczeń Jana Bucka – miejsc, w których żył, wymiany twórczej z Polakami, troski o środowisko naturalne, szacunku dla lokalnej tożsamości i środowiska naturalnego oraz poczucia opresji systemów totalitarnych. W sensie bogactwa reprezentowanych technik nawiązuje do interdyscyplinarnego dorobku serbołużyckiego artysty. Niektóre z wystawianych prac bezpośrednio odnoszą się do jego twórczości – jego wypowiedzi o sztuce oraz podejmowanej przez niego tematyki, np. kwestii mniejszości narodowych czy fascynacji odkryciem kosmosu, a także światłem miejsc, które odkrywał w trakcie swych licznych podróży artystycznych.
„HOMMAGE À JAN BUCK” – PROJEKT NAUKOWO-BADAWCZY Instytutu Sztuk Wizualnych Uniwersytetu Zielonogórskiego
Jan Buk/Jan Buck (1922-2019) uchodzi za najwybitniejszego artystę serbołużyckiego, gdyż wytyczył serbołużyckim sztukom pięknym, dotąd ograniczonym do sfery przeeksponowanego folkloryzmu i prowincjonalizmu, całkiem nowe założenia, apelując o duchowe sztuki serbołużyckiej na europejski modernizm.
Szczególnie inspirującą fazą w twórczości Jana Bucka był czas jego edukacji we Wrocławiu. Przez całe życie utrzymywał on kontakt z polską scena artystyczną. To sprawiło, iż Instytut Sztuk Wizualnych Uniwersytetu Zielonogórskiego zainicjował projekt towarzyszący jego wystawie jubileuszowej, by uhonorować go jako nestora sztuki serbołużyckiej – z serią wystaw polskich artystów współczesnych oraz międzynarodowych sympozjów badawczych.
W ramach I cyklu wydarzeń projektowych odbyły się m.in. wystawa ISW UZ „Hommage à Jan Buck (I): ŻYLIŚMY JUTRO” w muzeum – Energiefabrik Knappenrode oraz wystawa retrospektywna twórczości Jana Bucka i międzynarodowe sympozjum naukowe „Jan Buck: Droga do sztuki” w Muzeum Serbołużyckim w Budziszynie/Bautzen.
Kierownictwo naukowe projektu: dr Lidia Głuchowska
