Z przyjemnością informujemy, że Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, Andrzej Duda, nadał dr hab. Magdalenie Grysce, prof. UZ z Instytutu Sztuk Wizualnych Uniwersytetu Zielonogórskiego – tytuł profesora sztuki w dyscyplinie sztuki plastyczne i konserwacja dzieł sztuki.
Prof. dr hab. Magdalena Gryska jest artystką sztuk wizualnych, zajmuje się malarstwem, obiektem, działaniem w przestrzenni i małymi formami wideo.
Urodziła się w Poznaniu. W latach 1987-92 studiowała na kierunku Malarstwo w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, dzisiejszym Uniwersytecie Artystycznym im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu. W latach 1990-91 była wolnym słuchaczem w École Nationale Superieure Des Beaux Arts w Paryżu. W 1992 r. obroniła dyplom na kierunku Malarstwo.
Jest autorką około 50 wystaw indywidualnych i brała udział w około 160 wystawach zbiorowych w Polsce, Niemczech, Francji, Czechach, Słowacji, Chinach, Włoszech, Austrii, USA i w Ukrainie. Jej prace znajdują się w wielu kolekcjach publicznych i prywatnych w kraju i za granicą. Współtworzy Miejsce Aktywności Twórczej Kosobudki 3. Miejsce działań artystycznych i projektów rozwojowych. Mieszka w Zielonej Górze i Kosobudkach.
Prof. dr hab. Magdalena Gryska jeszcze trakcie studiów w 1992r. podjęła pracę w Instytucie Wychowania Plastycznego Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Tadeusza Kotarbińskiego jako asystentka w pracowni malarstwa, na kierunku malarstwo, grafika, edukacja artystyczna. Pierwszym Dyrektorem nowo powstałej jednostki był profesor Antoni Zydroń, a jego zastępcą zielonogórzanin Zenon Polus, współtwórca Biennale Sztuki Nowej. W roku 1996 prowadziła Galerię Intermedialną GI (1993-1999), której działalność ściśle była związana z potrzebą aktywnego współistnienia takiego właśnie miejsca (galerii) z normalnym trybem pracy dydaktycznej w Instytucie. W roku 2000 obroniła stopień naukowy doktora nadany przez Wydział Malarstwa i Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. W roku 2001 została kierownikiem tematu naukowo-badawczego (2001-2003) w ramach tematu Komitetu Badań Naukowych pt.; Kryteria definiowania malarstwa współczesnego w wyniku, którego zorganizowała ogólnopolską wystawę Sztuka beze mnie nie ma sensu w Galerii Stara Winiarnia.
W latach 2002-2015 była redaktorką naukową oraz autorką projektów graficznych Pisma Literacko-Kulturalnego Pro Libris, Zielona Góra, gdzie opracowała ok. 40 numerów pisma, jego skład graficzny, projekty okładek oraz wprowadziła cykl pt. Prezentacje, opisujący twórczość wybranych artystów związanych z Zieloną Górą. W roku 2003 prof. Magdalena Gryska była jednym z założycieli Towarzystwa Przyjaciół Sztuki Współczesnej (2003) w Zielonej Górze. W ramach działania stowarzyszenia powołała do życia Galerię Stara Winiarnia prezentującą wystawy artystów i studentów związanych z edukacją artystyczną. Zorganizowała tam około 30 wystaw artystów i studentów z rozmaitych ośrodków akademickich. W 2004 roku objęła funkcję kierownika pracowni malarstwa na studiach stacjonarnych licencjackich i magisterskich. W tym czasie prowadziła również zajęcia ze studentami 3, 5-letnich oraz 5-letnich studiów zaocznych na kierunku wychowanie plastyczne. W tym samym roku (2004) otrzymała Nagrodę Rektora Uniwersytetu Zielonogórskiego I stopnia za osiągnięcia artystyczne. W roku 2006 została współzałożycielką i członkinią Towarzystwa Lubuskiej Zachęty Sztuki Współczesnej w Zielonej Górze. Otrzymała Nagrodę Rektora Uniwersytetu Zielonogórskiego II-go stopnia za osiągnięcia naukowe. Prof. Magdalena Gryska brała udział w wielu konferencjach dotyczących kwestii związanych z edukacją i sztuką, były to m.in. konferencja Metafora, sztuka, aktywność twórcza, (2004) organizowaną przez Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Oderregion – ryzyko czy szansa? (2006) w Bibliotece w Cottbus, (Niemcy), Ewaluacja i innowacje w edukacji organizowanej przez Instytut Edukacji Szkolnej w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Koninie. Od roku 2007 począwszy, aż do chwili obecnej była promotorką i recenzentką wielu prac licencjackich i magisterskich w Instytucie Sztuk Wizualnych oraz recenzentką w przewodach doktorskich i habilitacyjnych.
W roku 2009 otrzymała stopień doktora habilitowanego w dziedzinie – sztuki plastyczne, w dyscyplinie artystycznej - sztuki piękne, nadany uchwałą Rady Wydziału Malarstwa i Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta we Wrocławiu 2 lipca 2009 roku, na podstawie osiągnięcia artystycznego - rozprawy habilitacyjnej pt. Niebieska melancholia, czyli cisza w obrazie oraz oceny ogólnego dorobku artystycznego. Recenzentami w postępowaniu habilitacyjnym byli: prof. dr hab. Andrzej Banachowicz, prof. Andrzej Klimczak-Dobrzaniecki, prof. Jacek Dyrzyński i prof. Stanisław Rodziński.
W roku 2015 została zatrudniona na stanowisku profesora nadzwyczajnego na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Zielonogórskiego. W latach 2015-2019, po utworzeniu Zakładu Malarstwa, została jego kierownikiem. W 2016 była członkinią zespołu tematu badawczego Interdyscyplinarność w sztukach wizualnych i projektowych jako źródło różnorodności i metoda poszukiwań twórczych.
W roku 2016 została powołana jako członek zespołu do spraw opracowania modułu Ilustracja i komiks oraz na kierunku malarstwo. Opracowała dwa typy programów studiów podyplomowych: Ilustracja i komiks z elementami concept art [6 edycji] oraz Obrazowanie w malarstwie i rysunku [4 edycje] w Instytucie Sztuk Wizualnych Wydziału Artystycznego UZ których jest, (aż do chwili obecnej) kierownikiem. W roku 2022 przekształciła stacjonarne studia podyplomowe Ilustracja i komiks z elementami concept art w studia podyplomowe online. W roku 2017 została członkiem Rady Wydziału, Rady Instytutu Sztuk Wizualnych Wydziału Artystycznego UZ oraz członkinią Uczelnianej Komisji Senackiej ds. Kształcenia na kadencję 2017/2021. W roku 2018 była przewodniczącą komisji egzaminacyjnej oraz recenzentką komisji egzaminacyjnej na obronach prac licencjackich i magisterskich na kierunkach: malarstwo, sztuki wizualne. W latach 2021-2024 była Przewodniczącą Zespołu ds Ewaluacji, Rozwoju i Nagród.
Obecnie pracuje na Uniwersytecie Zielonogórskim na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Instytucie Sztuk Wizualnych, gdzie prowadzi dyplomującą pracownię malarstwa.
W bieżącym roku prezentowała swoje prace w Muzeum Ziemi Lubuskiej w Galerii Nowy Wiek, na wystawie pt. Wszystko zostało zrobione (17.01-16.02.2025r.), kuratorem wystawy był Leszek Kania.
Prezentacja ta odnosiła się do wydanej w ubiegłym roku przez Uniwersytet Zielonogórski monografii zatytułowanej Potencjał kontemplacyjny obrazu. Sfera mentalna, fizyczna i duchowa.
Książka ukazuje jej twórczość artystyczną od końca lat 80 dwudziestego wieku po czasy współczesne.
Monografia zawiera 7 tekstów. Stanowi swoiste opus magnum, które pozwala osadzić jej dotychczasową twórczość w szerszych kontekstach, pokazuje jej rytm i ciągłość. W otwierającym monografię rozdziale Niebieska melancholia, czyli cisza w obrazie autorka dzieli się swoim rozumieniem sztuki, roli twórcy i odbiorcy. W tekście Powrót na „błękitną planetę” Joanna Sokołowska umieszcza jej twórczość w perspektywie kosmicznej, a nawet kosmologicznej. Przygląda się jej powiązaniom artystycznym z Urszulą Broll, powiązaniom, które sięgają odległych czasów i przestrzeni. Radosław Czarkowski pisze o pustej baszcie, wernisażu bez gości, artyście bez odbiorcy. Cisza i spokój mówią o Horyzontach i ich pandemicznym kontekście. Wieczne teraz dostrzega w jej obrazach Żywia Leszkowicz-Baczyńska. Widzi jednocześnie spójność i ciągłość jej działań artystycznych, zwraca uwagę na ważną dla niej relację między naturą a człowiekiem, jego ciałem i duszą. Joanna Imielska dzieli się swoim widzeniem twórczości prof. Magdaleny Gryski w tekście Gdy wszystkie dźwięki zapadają w ciszę. Pisze o tym, jak odczytuje jej inspiracje, jak działa na nią kolor, o wyłaniającej się z jej prac metafizyce. Dla Artura Pastuszka praca twórcza to: - Hipnotyzująca codzienność, czyli magnetyzm repetycji. Wskazuje on na napięcia, kontrapunkty w tej twórczości, śledzi jej rytm, narrację, motywację. Odnajduje sens repetycji odnosząc się do analizowanych prac.
Publikacja została zrecenzowana przez prof. UAM dr hab. Izabelę Rudzką, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Wydział Pedagogiczno-Artystyczny UAM w Kaliszu. Projekt ten zrealizowany został w ramach projektu artystyczno-badawczego pt. Potencjał kontemplacyjny obrazu. Sfera mentalna fizyczna i duchowa oraz w ramach dotacji na utrzymanie i rozwój potencjału badawczego Instytutu Sztuk Wizualnych, Uniwersytetu Zielonogórskiego. Zawiera 216 stron.
